Lees het verhaal hier op de website of op Instagram.
Het kan verkeren mijn beste. Van beroemde schrijver met een internationale reputatie naar het banale bestaan van het hulpje bij een Moorse visboer in de Handelstraat. Slecht betaald, stinkend werk tegen een vergoeding waarvoor een gewone mens zich nooit zou verlagen. Een dagloon dat niet in de buurt komt van wat de gemiddelde Antwerpenaar op een ochtend in zijn beurs wegschrijft. Ik begon te werken wanneer de zon met zijn luie kloten in bed lag en de vrachtwagens uit Frankrijk met ronkende motoren de vis aanvoerden. In de koude opslagruimte vroren mijn oren, neus en vingers eraf, ik bewerkte ik van ‘s ochtends tot ‘s avonds de viswaren. Vette zalmen heb ik gefileerd en ontgraat tott mijn vingertoppen gevoelloos waren. Maar arbeid adelt. Met het zuurverdiende geld kon ik een kleine kamer huren niet ver weg van mijn werkplek.
Ik moet zeggen dat de Handelstraat zijn naam niet gestolen heeft. En of er handel gedreven wordt! Vroeger lagen de Antwerpse markten binnen de stadsmuren. Vlak naast de Scheldekaaien, waar grote kranen goederen van de schepen aan wal brachten. Duits koper en zilver. Engelse wol en laken. Zeelui hebben vroeger, op gevaar van eigen leven, dodelijke oceanen en stormen doorkruist om Antwerpen te laten proeven van Indiase specerijen. Vandaag ligt de wereld voor het grijpen in de Handelstraat en de omliggende straten. Het lijkt wel alsof de verre landen die vroeger van ons gescheiden waren door woeste oceanen en ondoordringbare bergen, zich in Antwerpen hebben gevestigd! Wat een rijkdom! Eén stap over de dorpel van een winkel is een reis naar werelden en mensen die vroeger onbereikbaar waren voor de gewone Antwerpenaar. Arabië, de Maghreb, Perzië, het Ottomaanse rijk, China en Indië liggen hier op wandelafstand van elkaar. Ge vindt daar de lekkerste gerookte noten, mals en heerlijk gekruid vlees aan ‘t spit boven oranje vlammen, verse exotische vruchten met namen waar geen mens ooit van heeft gehoord. Gij kunt het zo zot niet bedenken of ge vindt het hier. Mijn favoriete ontdekking? Blokjes zeep uit Iran. Goe spul! Moet ge eens proberen.
Ja makker, het doet mij deugd dat Antwerpen vandaag haar glorie heeft herwonnen. Toen ik van Firenze afzakte naar Antwerpen was de stad ook het centrum van de wereldhandel. Tenminste, voor ze in handen van de calvinistische opstandelingen viel en een bloederige oorlog een einde maakte aan die prachtige Antwerpse gloriejaren, waarin ik de eer had te mogen vertoeven. Wanneer ik hoor hoeveel goederen er vandaag vertrekken en aankomen, vraag ik mij af of ik opnieuw in de gloriejaren van Antwerpen ben beland. Ik bid dat ik niet opnieuw een getuige van de ondergang word. Dat kan mijn Antwerpse hart niet verdragen. Moge God ‘t Stad beschermen tegen krankzinnigen.
