Lees het verhaal hier op de website of op Instagram.
Ge zult u afvragen waarom ik, Lodovico Guicciardini, u nodig heb. Waarom ik hier op café al deze verhalen vertelde en u belaadde met gewichtige herinneringen uit een ver verleden? Wel, ik wil u vragen om de Antwerpenaren te vertellen over mijn nalatenschap en mijn werk. Mijn Beschrijvinghe! Ik ben vandaag niet meer de Lodovico die ze begraven hebben in de OLV kathedraal, net als Antwerpen niet meer de stad is van toen. Toen ik met mijn wedergeboorte in mijn blote stond voor de kathedraal, is er een Guicciardini opgestaan die niets meer te maken heeft met het verleden, maar die zich verzoend heeft met het Antwerpen van de 21ste eeuw.
Want ge moet weten dat, toen ik door de straten van Antwerpen zwierf, ik op zoek was naar de erkenning van mijn vroegere bestaan, maar dat vroegere bestaan is weg, heengegaan met al haar bewoners. Enkel het nu bestaat! Dus wat heeft het voor zin om te blijven emmeren over vroeger, als ik als nieuwkomer in de stad kan beginnen aan een nieuw verhaal. In een fantastische stad die veel gelijkenissen heeft met vroeger, ook vandaag is het de belangrijkste en mooiste stad van West-Europa begot, maar ook met veel verschillen. Andere mensen, andere gebruiken, andere gevoeligheden en andere miserie. Dat is fantastisch! Het heeft helemaal geen zin om het verleden te vergelijken met het heden. Antwerpen zal nooit haar grootsheid verliezen zolang er water door de Schelde blijft stromen en de kathedraal zijn schaduw over de stad werpt. Antwerpen is en zal voor altijd een aankomstplek zijn voor mensen die willen delen in haar grootsheid.
Ik kom aan als een nieuw mens. Iemand noemde mij voor de grap Ludo en ik vind het geen slecht gedacht om met deze nieuwe naam door het leven te gaan. Avonturen beleven zoals weleer. Deze avonturen neerschrijven en wie weet ooit publiceren. Lodovico is dood, lang leve Ludo!
Maar ik hoorde dat gij schrijver zijt. Daarom wil ik u vragen om de Antwerpenaren alles te vertellen over Lodovico. Leer hen opnieuw zijn Beschrijvinghe lezen, een boek dat verkocht als zoete broodjes en in heel Europa werd gelezen. Laat hen lezen over de grootsheid van het vroegere Antwerpen en herinner de mensen eraan dat deze grootsheid verder leeft in henzelf. Vertel hen dat vroeger niet beter was en dat de toekomst van de stad afhangt van hoe bewoners de stad in hun hart dragen. Vertel hen om hun stad te omarmen samen met al haar inwoners, ook diegenen die koukleumen op straat en verkommeren in slechte woningen . Enkel zo zal Antwerpen niet ten onder gaan, zoals in die vreselijke tijd vroeger.
Ik wil u danken om naar Lodovico’s verhalen te luisteren. Laat zijn verhalen een deur zijn voor wie verder wil gaan. Laten we nog een laatste keer klinken op Guicciardini en zijn erfenis. Moge hij in vrede rusten. Schol!
