Ik ben altijd aan het tekenen. Meestal teken ik een stad pas als ik er niet meer ben, gebaseerd op herinneringen, dus Antwerpen als inspiratie was nieuw, want ik woon hier nog. Ik hou van kleur en vrolijkheid, een schril contrast met de deprimerende Mexicaanse films. Sowieso vind ik mensen vaak kleurrijker dan de stad waarin ze leven. Inspiratie vond ik in de tekeningen van Rubens en Rembrandt, die veel persoonlijker zijn dan hun schilderijen. Ik start vaak heel abstract en werk dan met acryl, op enorme formaten.
Voor deze opdracht ging ik voor een kleiner A5-formaat en waterkleuren, gecombineerd met een vulpen. Dat formaat dwingt je om een stapje dichterbij te komen, en ik hou van dat contrast met mijn ander werk. Ik tekende mezelf en mijn vriendin herhaaldelijk, telkens in verschillende fases, met veel detail. Nu eens in de botanische tuin in plaats van de bars waar ik anders vertoef. Ik liet tijdens de lockdown ook een snor groeien, om eens een ander gezicht te zien in de spiegel. En de hond? Dat is een persoonlijk grapje dat vaak terugkeert in mijn werk, omdat ik altijd al een hond heb willen hebben.
Wie is Santiago Evans
Santiago (25) groeide tot z’n tiende op in Mexico City, en verhuisde daarna regelmatig, van Canada tot het koude Chicago, om uiteindelijk in Antwerpen zijn schildertalent te verfijnen aan de Academie voor Schone Kunsten. Hij houdt ervan om het technische aspect van tekenen en schilderen te verkennen en kijkt graag kritisch naar zijn eigen werk, dat vaak heel groot en kleurrijk is en een mix van plaatsen waar hij is geweest. Fan van expressieve gezichten, zachte, natuurlijke lijnen en de hond die hij (nog) niet heeft.
