Voor dit project ben ik gaan graven in mijn enorme databank van beelden van de Antwerpse wijken waar ik vroeger héél vaak heb gewandeld, met m’n camera in de aanslag. Ik leg iets vast, wanneer ik onder de indruk ben. Ik heb me tijdens de opdracht een beetje afgezonderd in m’n atelier voor de selectie, maar tegelijk kwam deze opdracht ook als een godsgeschenk, net om die eenzame coronaperiode zinnig in te vullen.
De meeste werken - lithografieën uiteraard, waar je mooi gelaagd kunt werken met grijswaarden - hebben dan ook een link met corona: een luguber parkje met een vijver waar ik ging wandelen tijdens de lockdown, een huis in Berchem zonder voordeur en huisnummer dat het ultieme lockdownhuis is waaruit je niet kunt ontsnappen en het Mechelseplein. Hiervan maakte ik twee beelden die ik combineerde: eentje met politie die de mondmaskerplicht kwam controleren en eentje van een leeg plein. Sommige beelden vielen veel donkerder uit, omdat ik noodgedwongen met een geïmproviseerd atelier moest werken, maar dat liet ik zo. Net omdat ik wilde tonen dat het soms moeilijke situaties zijn om iets te in maken.
Wie is Toon Verbraeken
Deze graficus en beeldkunstenaar behaalde zijn Master Vrije Grafiek, waar hij zijn hart verloor aan lithografie. Hij houdt ervan om plaatsen en gebouwen weer te geven van nu én weleer, die hij als uniek ervaarde. Door subtiel enkele elementen een twist te geven, wil Toon (30) een onwerkelijke realiteit creëren voor de kijker, zoals hij die zelf tijdens het fotomoment zag.
www.instagram.com/toonverbraeken
